Einstein kreeg tijdens zijn leven heel veel brieven van mensen, die hem als wijze man vragen stelden over veel meer dan wetenschap.
Een van hen was een radeloze moeder die haar kind had verloren.
Wat Einstein haar terug schreef is best interessant:
 

"Een mens is deel van het geheel dat we Universum noemen,
een in tijd en ruimte begrensd deel. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat losstaat van de rest – een soort optisch
bedrog van zijn bewustzijn.
Dit bedrog is een soort gevangenis voor ons, die ons tot onze persoonlijke verlangens beperkt en tot affectie voor een paar mensen die ons het naast zijn. Het moet onze taak zijn onszelf uit deze gevangenis te bevrijden door onze kring van compassie uit te breiden tot hij alle levende wezens en de hele natuur in haar schoonheid omvat."

Dit uitbreiden van mededogen, is een proces dat veelal gebeurd wanneer mensen werken aan het verhogen van het bewustzijn.

Voor een oger menselijk potentieel,
Koenraad Rau

Delen